วันศุกร์ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552



ทุกครั้งที่สายลมพัดไหว


หัวใจก็ล่องลอยไปกับความรู้สึกลึกล้ำ

เช้าที่แดดส่องสว่าง ยามบ่ายที่สายฝนพร่างพร่ำ

หรือแม้แต่ในคืนค่ำที่ดอกหญ้าเริงระบำใต้แสงดาว



มีเพียงความรู้สึกเดียวที่ชัดเจน…

อย่างที่ฉันเป็น…

ที่เธอรับรู้ ได้เห็น โดยไม่ต้องบอกกล่าว

แต่ละวันผ่านไป มีเธอเสมอในทุกเรื่องราว

สุข ทุกข์ ร้อน หนาว ฉันรู้ว่ายังมีเราอยู่ใกล้ๆกัน



ทุกครั้งที่สายลมพัดไหว

หัวใจก็ล่องลอยไปกับความรู้สึกเหล่านั้น

ซึ่งอาจไม่ยิ่งใหญ่ แต่มีค่าต่อหัวใจ ต่อความผูกพัน

และแทนด้วยถ้อยคำสั้นๆ

นั่น…คือ…รักเธอ

1 ความคิดเห็น:

นางสาว วริษา โกประเสริฐกูล กล่าวว่า...

ก็ดูดีนะ

แสดงความคิดเห็น

 
footer